HAYAT DEĞİRMEN TAŞI.

Deðirmen taþý döner, çalýþýnca ileri.
Hayat su gibi akar, dönmez gidenler geri.
Saatlerde sýrtýnda, bu devraný götürür.
Zaman bir deðirmendir, seneleri öðütür.

Ömürler böyle geçer, anlamazsýn nasýldýr.
Tatlý naðmeler çalar, besteleri hüzzamdýr.
Bazen sebadan çalar, bazen de aþiyandýr.
Çok defa meltem eser, bazen karla borandýr.

Baharlar geçer ondan, bülbül güllerle öter.
Yaz bitince güz gelir, esecek soðuk yeller.
Güller solar dökülür, þimdilik ömrü biter.
Yazýn son günlerinde, bülbül gülü terk eder.

Sonbahar saltanatý, sararýr solar yaprak.
Uçuþan gazelleri, sineye alýr toprak.
Ne baharýn yeþili, ne sýcak kalýr yazdan.
Gençlik yýllarý uçar, güzellik gider baþdan.

Ak düþmüþ saçlarýna, deðirmende un gibi.
Geri gelmeyen zaman, giden yýllar sebebi.
Yaþlanmýþ aðaç gibi, baþlar bel bükülmeye.
Mevsim þimdi kýþ oldu, hazýrlanýn gitmeðe.

Türkmendaðlý anlattýn, deðirmenle bunlarý.
Sende yürüdün þair, ince uzun yollarý.
Gece gündüz demedin, tükettin zamanlarý.
Akibet elbet toprak, insanýn son anlarý.

HÝLMÝ CAN.
21.MAYIS.2009.
(2300)

Sosyal Medyada Paylaşın: