şimdi gidyorsun

þimdi gidiyorsun bilmediðim yerlere
ardýna bakmaksýzýn yürüyorsun
bilmediðin diyarlarýn içinde
yalnýzlýða el salllalýyorsun
oysa bilmediðin ve görmediðin
görmek isteyipte bakamadýðýn ...
belini bükmüþssün doðrulunca yüreðin boþluða
ve ýzdýrap dolu saatlere dalmýþssýn
kendine hakim olamadýðýn anlarda
düþünceler beyninde sulanýyor
yaðmurun bulutlarýndan kopup dala düþtüðünde
canlanan sonbahar yapraðýna dönüyorsun
elveda düþlere diyemeyecek kadar körleþmiþ yüreðin
sevgi damlacýklarýnda kendine gelen yüreðin
bazen taþ yüreðini alýp alýp
sonsuzluk rüzgarlarýna takar
etrafta sessizlik hakim olur
içinde duygularýn kýpýrdamaya baþlar
ve görmek istediðini kaybetmek istemessin
bu saf saatlerdir seni bir anda alý koyan belki de..
gel diyecek kadar yüreklenen yüreðim
sana koþmak istercesine gider
yüzümdeki gözyaþlarým ve sözlerimdeki sitemler
kaderimdeki çaresizlik ve içimdeki hýçkýrýklar
bir anda sessizliðe bürünürler
çünkü senli anlardýr bunlarý sessizliðe bürüten.

bir yalnýzlýk kadar acýdýr aþkýn
ama mutlaka uðrayacaðým en güzel duygudur aþkýn
ve anladým artýk kendimdeki duygularýn seyirini
dalýp gðittiðim ufuklardan beterdir divane gönlüm
unutamam seni herþey bitmez çünkü
kaldýðýmý yerden hýzlýca devam etmiþtir herþey
peki þimdi yine mi gidiyorsun
hayýr aslýnda gidemessin....
Sosyal Medyada Paylaşın: