bi
zamanın durduğu yer
ZAMANIN DURDUÐU YER
Zamanýn durduðu bir yer vardýr
Orada güneþ ne doðmayý bilir ne batmayý
Düþünceler yerini vehme býrakýr
Zaman bile beceremez onu söküp atmayý
Bir rüzgar eser ki gözler kapanýr
Susar bütün sesler ve solar renkler
Ýstikbal ve mazi iki kayýp sýr
Sevip de ayrýlan ruh mahþeri bekler
Yalnýzlýðýn ufkunda bir yýldýz kalýr
Yine kalkmaz baþýn kapkara gök kubbeye
Gönlünü nedensiz bir hüzün alýr
Baþlamaz bir türlü kýrlar çiçeklenmeye
O anda ansýzýn bir kadýn uyanýr
Elleri bembeyaz , saçlarý kara
Sana vefasýz sabahý hatýrlatýr
Sabahý…Düþlerini atan uzaklara
Derken elinde ne düþ ne gerçek kalýr
Kadýnýn gözünde yitip giden seneler
Bir yangýn yüreðine utanmadan uzanýr
Kadýnýn gözyaþýyla o kor ateþ de söner
Bir kuþ alçalýr yere , sen göremezsin
Kanat çýrpar durmadan , sen duyamazsýn
Olur ya bir gün evi özlersin
Düðümlenir boðazýn , aðlayamazsýn
Zamanýn durduðu yerde eski bir þarký baþlar
Düþler uzaklaþtýkça onu duyarsýn
Gözler açýlýr yavaþça ve güneþ doðar
Yapayalnýz olduðunu o an anlarsýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.