YEDİ ALTMIŞ BEŞ
Sevdanýn büyüklüðü titriyordu,
Genç adamýn sesinde.
Ve küçük bir kýz,
Oynuyordu, kadýnýn eteðinde.
Adam bir taraftan dert yanýyor,
Bir taraftan da,
Akýtýyordu, gözyaþýný içine.
Belli ki iki daðýn arasýnda,
Uçurumun kenarýnda bir yaþamdý, yudumladýðý.
Hem yanlýþ diyordu kadýnýn yaptýðýna,
Hem de kaybetmek istemiyordu, kadýnýný.
Derken yankýlandý restaurantta bir çýðlýk.
Etraftan bakýyordu insanlar alýk alýk.
Oysa onlar kaybolmuþtu dünyalarýnda.
Yüksek gerilimli bir resim vardý karþýlarýnda.
Kadýn dedi: “ Kalkar giderim bak, yemem yemeði de!”
Adam cevap verdi: “ Olmaz öyle þey, ye yemeðini!”
Ve küçük kýzýn elinden tutarak,
Gitti kadýn, sanki düþmanýndan kaçarak.
Adam hiç istifini bozmadý, bozamadý.
Yedi yemeðini, suyunu yudumladý.
Yedi altmýþ beþi dayayarak kalbine,
Baþka boyutlarý adýmladý.
Korkutata25- Hüseyin KABA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.