BİR GARİBİN ÖYKÜSÜ

Anayurdu zalim gurbet
Doðuþtan miras sefalet,

Ne anasý, babasý var,
Yamalý bir abasý var.

Köle etmez gururunu,
Ýnsan olma onurunu,

Yalan söylemeyi bilmez,
Kimseye de boyun eðmez.

Bu yüzden hep diktir baþý,
Hep kendiyledir savaþý.

Kýrýlýr fakat eðilmez,
Yalakalýk nedir bilmez.

Cami avlusunda yatar,
Dertleri var katar katar.

Soðuk iliðine iþler,
Aðzýnda kalmamýþ diþler.

Hor görene güler geçer,
Arada bir tütün içer.

Asýl içtiði kahýrdýr,
Bu yüzden kördür, saðýrdýr.

Görmez cümle rezilliði,
Ýþitmez kepazeliði.

Ýðrenç bulur olanlarý,
Masum denen yalanlarý.

Her cefaya göðüs gerer,
Dertleri gönlüne serer.

Garibin yoktur yarýný,
Kimseye vermez sýrrýný.

Anýlarý var liseden,
Harikaymýþ tüm derslerden.

Okul müdürünü hala,
Sýklýkla anar saygýyla.

“Öldü ama rahmetli” der,
“Adam bir þekerdi þeker”
.
Anarken ýslanýr gözü,
Sarýya bürünür yüzü.

Kim bu insan mucizesi,
Diyorsunuz duydum sizi.

Bu ülkede binlerce var,
Hepsi bizi ayýplarlar.

Sosyal Medyada Paylaşın: