Gül bahçemde bir karagül aradým, Yeþil kalsýn yapraklarý ne olur, Oysa tüm güller rengârenk parkta; Bir kelebek gibi yanmak istedim ateþinde, Dökülsün küllerim bir yudum suya muhtaç.
Hep kara günlerde yaþadým, Görünmez karagüller Karanlýklarda, karýþýk; Kokusundan tanýrým ben sevgili yâri, Beni tok sanmayýnýz, Gönül sevgiye aç.
Kara günlerde karagüller, Karanlýk gecelerde, Bulunmaz bir türlü adýn gizemli hecelerde, Seni arayýp bulamam Sýrsýn bilmecelerde, Bulunmaz oldu neden baþýmda bir kara saç.
Aþk desem, Bilemem ki dayanýr mý yüreðim? Yangýya elim ermez, Dizlerimde derman yok, Ýhtirasý býraktým çoktan gerilerde, Karagüllerde þimdi sevgi dediðim taç.
Ben her yapraðýna kurbanken dalýnda, Sen boynunu bükme, Ben Taparcasýna sevmiþken seni, Sararýp gitme.
10.Temmuz.2009 23.05
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.