telafi

ne kadarýný yerine koyabilrsin
kaybettiklerinin
yada ne kadarýný telafi edebilrsin
ayrý geçen günlerimizin
bu kadarmý öfke duyuyordun bana
bu kadarmý nefret ettin severken...
bana baðlandýkça
kopup gitmeyi öðrenmiþsin
beni býrakýrken
içindeki küçük kýzý avutmayý
hangi adam öpebildi seni benim kadar
hangisi anlayabildi her sustuðunda
konuþmak istediklerini...
hangisinin koynunda uyanmak daha güzeldi
en soðuk sabahýnda,
hiçbilmediðimiz bir þehrin
ayrýlýk düþüncesi aklýnda
sýmsýký sarýlýrken...

ne kadarýný yerine koyabileceksin
bunca zaman kaybýnýn
tek baþýmýza
doldurmaya çalýþtýkça içimizdeki boþluklarý
yabancý yüzlere gülümseyerek
ve oynamaya çalýþarak yalandan aþk oyunlarýyla
kaygýsýný kendi içinde büyütüp
büyüdükçe derininde
kaybolduðumuz girdaptý yalnýzlýk
içimizdeki ateþleri baþka gözlerin yaþýyla söndürmeye çalýþýrken
girdiðimiz günahlar için
hangi tanrý affedecek bizi?

telafisi varmý bunun
kýsacýk hayatýmýzýn
birbirimizden ayrý geçen günlerinin
birbirimizden ayrý yaþadýklarýmýzýn
yalnýz gidilen filmlerin,
yalnýz yenilen akþam yemeklerinin,
tek baþýna uyanýlan sabahlarýn,
birbirimize söyleyemediðimiz sevda sözlerinin,
belkide en aðýrý
çok isteyipte bir türlü
hani keþke þimdiki aklým olsaydý
diyerek baþlanýlan
yaþanýlýrken anlamýný bilemedigimiz
geçmiþ zamanlarýn...
ne kadarýný telafi edebiliriz bundan sonra
benim ihtiyarlýðým
senin yorgunluðun
birlikteyken ne çabuk tükettik birbirimizi
belkide daha fazla acý çekmeyelim diye
býrakýp gittiðinde beni
ne kadarýný oldurduk
hiç olmaz dediklerimizin...
hayat devammý ediyor þimdi?
yoksa daha iyi rol yapmayýmý öðrendik...
her gece uyumadan önce düþlüyordun ya beni,
benden sonra uyumak için
hala izliyormusun o eski siyah beyaz filmleri...
Sosyal Medyada Paylaşın: