Aç gözünü bak her þey açýkta,
Biz özgürlük arýyoruz ve onu buldukça
Ne kadar da kalpler devrimle coþuyorsa,
Bir kere kapýl mýknatýsa,
Korkma EY GENÇ týrsma,
Haykýr dünyaya,
Öldürse bile seni bu dava,
Korkma Deniz ölmedi,
Sen de ölmeyeceksin bu yolda,
Bu yol benim damýtýlmýþ hýncým,
Daraðacýný gördükçe hýzlanýyor nabzým,
Acýmasýzlýðýn içinde tazelenmiþ acým,
Bu dava benim tacým,
Benim hayat dansým,
Benim kývranýþým
Acýdan deðil, sevinçten haykýrýþým.
12 Eylül 1980’di.
Devrim sakýncalý bir terimdi,
Ýsmini deðiþtirip inkýlâp dediler,
Peki, kalplerde ne deðiþti,
Ýsim deðiþti ama anlam deðiþmedi,
Deðiþtirilemedi…
Evet;
Bir hezeliyat devri,
Böylece bu günlere kadar süregeldi,
Anlamadýlar bu yolsuzluðun iþareti,
Yok olmanýn göstergesi.
FATMA ERBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.