BEN VE SEN!..
Ben sefil aþkýmýn dilsiz lehçesi;
Sen garip sevdamýn elmas tek taþý…
Sen masum hislerin kraliçesi;
Ben sensiz gözlerin aðlayan yaþý….
Sen çýkan fallarda aþkýma dair;
Ben sana müptela deli – divane;
Ben kahýr eriten dilde vesair;
Sen güneþ peþinde böyle pervane…
Ben deli gömleði gönüllü giyen;
Sen Leyla sen Aslý örneði veren;
Sen kaþý ok bilip yaylarý geren;
Ben yandýkça aþkýn ile eriyen;
Sen kalem elinde yazý yazansýn;
Ben namluya alnýný dayayan deli….
Sen benim halime mezar kazansýn;
Ben tutup kaldýran titreyen eli….
Ben beni unutmuþ seni çaðýran;
Sen halden anlamaz bakýp geçensin…
Ben son nefeste yar seni çaðýran;
Sen inat ederek kahrý seçensin….
“Yokluðun kahrýný candan sarýþtýr;
Seni sevmek ölüm ile yarýþtýr…!”
Ali ALTINLI – 10/07/2009
Saat: 20:28
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.