Unutkan Martılar

Kimsesizlik solgun yüzünde
Bulutsuz bir gökyüzü somurtkan
Geceden kalmýþ dalgalar sarhoþ
Unutmuþ neþeli haykýrýþlarý tek tük uçan martýlar
Suda yüzen gölgeler mayhoþ.

Nereye baksa gözlerini görüyor bakýþlarým
Rüzgâr saçlarýný okþuyor sanki
Teninin kokusu tütüyor burnumda
Kokluyorum
Uzaklardan bir gölge koþuyor sanki.

“O’dur” diyor yürek çýrpýntýlarým
Kayýp bir titreyiþ dizlerime yerleþiyor
Mazi sere serpe geçiyor bütün hýzýyla önümden
“Sarýlacaðým!” diyorum sessiz çýðlýklarla
Unutulmuþ bir tebessüm dudaklarýmla birleþiyor.

Koþarak yerinde duruyorsun, mesafe ayný hep
Gökten ateþ gibi kýzgýnlýk dökülüyor
Kalkmak istiyorum, yere perçinlenmiþ bekleyiþim
Elimi uzatýyorum, tutamýyorsun
Gölge silinirken boynum bükülüyor.

Hâlâ somurtkan bozuk mavi gökyüzü
Dalgalarýn üzerinde gittikçe ufalan
Ayrýlýþýn biliyorum artýk geliþin deðil
Öpücük gönderirken hüznüm damlýyor çekinerek yere
Kaþlarým yalvarmaklý, martýlar hâlâ unutkan.

Sosyal Medyada Paylaşın: