Anılarım Hep Hüzün Değil
Bu gün günlerden cuma
Hayýrlý olsun cümleye
Babaanneciðimi hatýrlýyorum yine
Her cuma olduðu gibi
Derdi:Kýzým bu gün günlerden ne
Cuma derdim nine
Ben ona nine diyordum
Onu çok ama çok seviyordum.
Gelen cuma yine ayný soru
Hep her cumada ayný soru
Sonunda dedi ki
Bu cumalar ne de çabuk geliyor.
Ve bir cuma akþamý vefat etti
Doksan bir yaþýnda kara yere yetti
Kara yerler övünsün gayrý harika bir insaniyetti
Muhakkak Ýnþallah Allahýn sevgili kuluyumdur ben
Çok da güzel yakýnlarým ve sevdiklerim vardý benim ezelden
.
Herkesce unutulmayanlar olmuþtur onlar
Gurur duyuyorum kendileriyle içim daima haz dolar
Ölüm çocukluðumda iken bana çok yabancý gelirdi
Ölmeyeceðim mi sanýrdým acaba ne bileyim ben
Daha doðrusu ölümsüzlüðü dilerdim her an içimden
Ninem derdi ben öleceðim kýzým ay neden neden
Ölmeyeceksin derdim illâ tevbe ettirirdim ölmeyecek gibi gelirdi nasýl sevinirdim
Sonra ýsrarlarým sebebiyle gülerdi bana ne ciciydi ninem
Öldü bile benimkisi ise çocukluk iþte oy halâ da çocuðum ben
ne edem.
Müfide DECDELÝ
10/07/2009/CUMA
SAAT:08/10/ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.