Bir býçak saplandý, Yüreðim aþka düþtüðü günde, Yüreðime seni yazdýðým günde... Sandým ki; O an orada öleceðim, Nefesimi aþkýnla vereceðim... O an orada ölsem, Gam yemezdim seni bir an olsun sevdiðim için... Oysa o acý,o býçak yarasý, Sensizliðin darbesiymiþ... Çok sonra... Çok sonra anladým...
Bahar çiçekleri açarken yüreðimde, Tüm güller sen kokarken bahçemde, Hýrçýn bir rüzgar girdi aþkýmdan içeri, Her yer darmadaðýn , Her yer paramparça oldu bir anda... Meðer bu acýnýn ayak izleriymiþ, Çok sonra, Çok sonra anladým...
Aþkýna düþtüðüm gün, Bir de ateþ düþtü baðrýma, Bir yangýn baþladý en ýslýk uzuvlarýmda... Yandým! Yandýkça aþka daha bir baðlandým... Daha bir sevdim seni sevmeyi, Canýma can eklendi sanki, Caným ne kadar yanmýþ olsada... Oysa o yangýný sen yakmýþsýn uzak diyarlarda, O yangýn senin yüreðindeki ben/miþim... Çok sonra, Çok sonra anladým... Ah Ah..
SENÝ SEVMEK ACILARA DÝRENMEKMÝÞ !
[...seni sevmeyi sevdim hep...]
iyi ki de ...
ÝNADINA! Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.