Ölmüþ çiçekleri topluyor kýyý köþe çöpçüler
Kahýr sözcükleri içiyorsun usul usul
Sus!,dilinden çýkan kelimeler seni inkar ediyor
Çocuk aðzý cümleler kuruyorsun zehirden acý
Bir yürek aþkýnýn asilliðini yaþýyor
Sen aðlýyor musun?…
Hatalar zincirin zayýf halkalarýydý
Buruk mutluluklar yaþamýþtýn silik geçmiþe
Etrafýný saran bütün dalgalarda
Yenik düþmüþsün yelkenleri kýrýlan gemilerinde
Acýlar sinene batýyordu kurþun kurþun
Sen aðlýyordun…
Sevgilim!
Yaþamak avuçlarýmýzla suladýðýmýz çiçekti
Sevgiyle büyütebilmek kýrgýnlýklarýmýzda
Yeni aþk tohumlarý ekmekti her kuruduðunda
Su yoksa,terim var ,gözyaþým var diyebilmekti
Her yeni baþlangýçlara kapatma kapýlarýný
Mekansýz deðilsin,mekanýn yüreðimde
Sen susuyorsun…
Yeni bir yaþama tökezleyerek baþlýyor vakit
Derin kuyularda gölgeleniyor ölüm çýðlýklarý
Uðruna çileler çekilen zaman siliniyor
Taze umut çiçeklerini suluyor koca Nil
Gün adamlýðýmýn mekanýnda yeniden doðuyor
Sen gelmiyor musun?...
Aç pencerenin siyah tüllerini
Dýþarýdan saçýlýyor misk-i amber kokularý
Sen kadýnlýðýnýn renklerine boyan
Aþkýna açýlýrken sevda bahçelerim
Dilimde , gözlerimle söyleyeceðim sevgi sözcükleri
Seni bekliyorum
Gelmiyor musun?...
adem efiloðlu / bir garip ademoðlu