Utangaç Düşünen Hayvan Yazıtı

aklýma bir þehir efsanesi geldi.
hocaya sormuþ biri:
hayvanlarýn yanýnda
çýplak bulunmanýn
hükmü ne ki?
hoca
bir yasak duymadým hakkýnda,
demiþ.

adam baþlamýþ soyunmaya.
hoca ’dur be adam!
ne yapýyorsun sen?’
demeye kalmadan
adam
üzerindeki her þeyi çýkarýp
binayý terk edip
sokaklarda koþmaya baþlamýþ.

bir müddet sonra yýðýlýp kalmýþ
bir köþede,
ölmüþ...

elinde bir ayna varmýþ.
aynaya bakan kendini horoz,
ayý, tilki, inek, kuduz
görüyormuþ.

neden aklýma geldi?

neden ve kimden utanýyoruz?
diye sordum da kendime ondan.

kim kendini sütten çýkmýþ ak kaþýk sayabilir?

yaþamlarýmýzý dürüstçe
ve keyfimizce
yaþayabildiðimiz kaç ortam
ve kiþi var?

niye beþ para etmez adama
beþ kuruþluk menfaatimiz için düðme ilikleriz?
köprüden geçene kadar
ayýya dayý demeyenimiz var mý aramýzda?
beni sevecek, benden hoþlanacak diye
olmadýðýmýz kýlýklara az mý girdik?
masum yalanlar dahil
yalan söylemeyen kim?
caný yanmasýn diye
can yakmayan var mý?

ben çok düzgün biriyim,
ama bana þimdi hoþlandýðým biri
senden hoþlanýyorum
ve seninle olmak istiyorum dese,
nereye raflanýyor olgunluðum?

’yok, ben dese de karþýlýk vermem,
istifimi bozmam’ desem,
dememle kime hava attým
ve hangi duygumun poposunu okþadým?

olduðumuz kiþi olmadýðýmýz ortamlarý düþününce
ya çýplaðýz; ya da hayvan.
dürüst olmak o kadar da kolay deðil...
bence biz böyle böyle insanýz...

insan utangaç düþünen hayvan
diyelim de
sýyrýlalým bu iþten...

Utangaç Düþünen Hayvan Yazýtý
Sosyal Medyada Paylaşın: