Akþam! .. Akþamýn, o karanlýk gölgesindeyim Ve… Ýnsân seline karýþýp giderken yalnýzlýðým... Atýndan inen yorgun bir þövalye gibi… Vâsýtalardan inme-binme telâþýndayým. Yine yaþadýðým günü yazma açlýðýndayým. Yollar boyu yürüyüp bindiðim otobüste… Ayakta çekilen eziyetlerim yetmiyormuþ gibi, Cepçiler, dilenciler, lâf atmalar Ve açlýktan mide sancýlarým... Yine, bugün sokaklar da, Kimler aç kaldý. O yüzlerde ki sahte maskeler Ne zamân kalkacak üzerimizden Ve yine ne zamân yol bulup, O tatlý uykumuz bölünmeden Midemiz zil çalmadan uyuyacaðýz Bu sessiz sakin odamýzda Sosyal Medyada Paylaşın:
kelebek çocuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.