Nilgün

Ne nile takýldý gönlüm ne güne.
Gönüllüydüm canla yakan sürgüne.
Adresini sordum nisan gülüne:
Periler ülkesi, hüzün bestesi,
Yýldýzlarda gizliymiþ efsanesi.
Dedim: Var mý acep bu derdimin çaresi?
Dediler, merdiven kur bak gökyüzüne,
Baþýmý kaldýrýp baktým semaya.
Benziyormuþ gülüm güneþe aya.
Tutuldum ansýzýn nil renkli nilgüne.

Ýþte,
O gün bu gün.
Nilgün’le baþladý gün.
Nilgünle bitti.
Ben,
Laciverde sürgün.
Nilgün,
Çivit mavisinde hüzün.

Sabah çaylarýmda demdi gülüþü.
Sýmsýcak nefesi bir aþk öyküsü.
Baþýmý döndürürdü saçlarýný çözüþü.
Maviye demirlerdi yüreðim her gün.

Hüzün tavýnda dövülürken kalbim,
Örsle çekiç arasýnda.
Bir kat daha severdim gözlerini,
Kabuk baðlardým nilgünün gönül yarasýnda.
Dibace olurdum gönül sayfasýnda.

Beni anmadan baþlamazdý güne.
O yüzden gönüllü olurdum maviye sürgüne.
Beyaz nil mavi nile kavuþurdu.
Mavinin içinde beyaz kaybolurdu.
Vuslat kýyýmýzdan savuþurdu.
Güneþte hüzün rengi,
Gün son bulurdu.
Özlemim,
Yeniden nilgün olurdu.
Nil, gün boyu aþký solurdu.
Gönlüm göðe nilgünle aþk salýncaðý kurdu.
Ben onun için yaþardým, o gözlerimden sevdamý okurdu.
Aþk sayfasýna gönlümün, nilgün nilgün adýný dokurdu.
Ankara,08.07.2009Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: