Dolaþýrým balýk gibi ucu yok deryada Nasýl kulak týkayalým ardý arkasý kesilmeyen feryada Umut yok, renk silinmiþ rüyada Gönlümü serin tutsam da cennet-i vahada Ýçim yanýyor içim Tiksiniyorum insan yüzümde, Aynalar… Yalan mý söylüyorsun bana?
Ne hikmeti ilahi ki bu Nerde kaldý ey insanoðlu... hakkýn lütuf’u Adalet nasýl taþla-çamur arasýnda olgu Bu günü bölüyorum, yarýn aðlatma beni Parçalýyor içimi kýyým kýyým Dünyalýk duygu.
Yol… Býrak artýk peþimi Takmýþým kemendine diþimi Hangi canavar benden azýlý, yoksa bu þeytanýn iþimi Yok, efendim yok... Ar damarý kururken, nefis ardýna saklar kendini Deniz kurumuþ, kayalýklara bindirmiþ gemi Ýhtiyacým var ihtiyacým Ýnsanlýk Ne olursun Bir kere hatýrla kendini Tanrýnýn sana bahþettiði gerçek yüz bu mu? Ýçimizi sarmýþken korku Hatýrlat bize tanrým Yeni güneþ tazeliðinde, insanlýk denen ufku. i
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.