Karanlýða kadar bekle , Gece seni yakalayacak ilk çýnarýn gölgesinde Daðýt saçlarýný… Rüzgarý sindir içine… Hür kalsýn benliðin , Sonra kuzeye döndür gözlerini… Tepeye bak ! Bir kartal göreceksin mor tepelerin akþamlýðý üzerinde , Geliyor…geliyor…geliyor diyeceksin .
Ýklimler hükmedemez bana , Esir alamaz þerefsizlerin sözleri , Ne asýrlar geçtim yeryüzü doðmamýþtý daha , Bir bakirdi arz dediðin Bir oðlandý Nebula , Sonra sen doðdun , Dünya koydular adýný O kadar güzeldin ki hükmü yok renklerinle Kandýrdýn… kanmasý normaldi Adem dediðin , Havvadan vakit yoktu algýlamasý belleðin , Sürgündü………! Ýþte buydu hasret dediðin , Buluþtular ! Asýrlarca seviþtiler , Oluþtu gebelik gereðin… Doðdun ! Ýnsandý doðan bebeðin… Sadece insandý ! Bu kadar .
Ne gerek bir fazlasýna , nasýl olsa biliyorsunuz ya her þeyi sözüm ona .
Serdar TUNÇLUER Kaynak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tunçluer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.