Namım Yürüsün

Benlik sarmýþ bacayý,
Dinlemezler hocayý,
Kim takýyor kocayý?
—Olsun, namým yürüsün!

“Vatan” deyim “can” deyim,
O da yetmez “kan” deyim.
Kaba kuvvet “lan” deyim.
—Olsun, namým yürüsün!

Oyuncak mý sandýn sen?
Kim ne derse kandýn sen,
Balçýklara bandýn sen,
—Olsun, namým yürüsün!

Haya, namus, ar deyip
Ýki güzel söz edip,
Sanýrsýn ki; bir edip.
—Olsun, namým yürüsün!

Yüze takmýþ maskýný,
Üstelik de kaskýný,
Kâr sayýyor baskýný.
—Olsun, namým yürüsün!

Artar ise maaþým,
Sýrtýmdaki kumaþým,
Güzel olsun naaþým,
—Olsun, namým yürüsün!

Vatan, “para” demektir,
Çatýr çatýr yemektir,
Boþa giden emektir,
—Olsun, namým yürürsün!

Basamaktýr sevgiler,
Katmerlice övgüler,
Asýl olan yergiler…
—Olsun, namým yürüsün!

Vergisini verenim(!)
Bunu; ’kutsal’ görenim(!)
Sefasýný sürenim.
—Olsun, namým yürüsün!

Benim için araçtýr,
Asýl olan amaçtýr.
Hanemdeki haraçtýr,
—Olsun, namým yürüsün!

Kârda mýyým, darda mý?
Bütün týlsým; zarda mý?
Büyük hesap; orda mý?
—Olsun, namým yürüsün!

Çoluk çocuk yesinler,
“Babam büyük! ” desinler,
Düþünceni sevsinler.
—Olsun, namým yürüsün!

’Karaman’ýn Koyunu...’
Bu, dünyanýn oyunu.
Çýkardýn bak suyunu
—Olsun, namým yürüsün!

2009/6/Konya












Sosyal Medyada Paylaşın: