Bir tek damla su idim, düþtüðümde dünyaya
Yýllar su gibi aktý, göremedim hiç rüya
Bir dereye tutuldum, küçükse de cüssesi
Düþlerimden düþ çaldý, haykýran çýlgýn sesi
Daðlarý aþtý geldi, sel oldu yoldaþ dere
“Seni besledim” dedi, göðsünü gere gere
Kimi zaman kurudu, hasretten yandý gönlüm
Kimi zaman kudurdu, çileye kandý gönlüm
Tonlarca kir taþýdý, lekeledi baðrýmý
Haykýrsam da duymadý; imdadýmý, çaðrýmý
Saat aktý, su sustu; kayboldu an tamamen
Öfkem içimde kaldý, sakin durmama raðmen
Ne aya ne güneþe, ne de muma muhtacým
Küçücük tebessüme, gülen bir yüze açým
Firardadýr mutluluk, hüzünlere dost oldum
Ýnleyen bir ney gibi; nemlendim, sýzý doldum
Uykusuz gecelerde, yýktým gönül tahtýmý
Anladým kara yazmýþ; kader, kara bahtýmý
Ne külkedisiyim ben, ne de pamuk prenses
Cefayý çekeceðim, gelene dek son nefes
Yaþam gerçekten savaþ, olamaz ki bir masal
Ey kalem! Tüm renkleri, tülleþen ufkuma sal
Kayalarý döverken, denizin gözyaþlarý
Sürükledi acýyla, kuma dönen taþlarý
AFET KIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM