Alev o sen

Önce inanamadý bir müddet,
katlayýp elinde tuttuðu mektup yana düþerken,
baka kaldý pencereden gördüðü sarmaþýk güllerin ötelerine
an bean zihninde coþkulanan resme daldý gitti öylece.
Oysa dedi yutkunarak,
bir fýsýltý gibi süzüldü dudaklarýndan saklý sözü,
oysa sevdim ben seni.
Kibritçi kýz dedim ona ben,
üþümüþ ellerini ceplerinden çýkarýp,
aðzýna kapayýp ýsýttý önce birkaç nefes titrek buðuyla.
Sonra bir kibrit yaktý,
unuttu, Temmuz sýcaðýnda üþümüþlüðünü.
Parlayan yalým aldý onu,
götürürken gizemlere, kutlu dileðe
bir kibrit çöpü daha yaktý,
bir kibrit çöpü daha..
Her defada aynýydý dileði.
Ne kadar vakit geçti öylece bilemedi.
Ne yapsýndý bilemedi.
Son kibrit çöpüyle kalbini ateþe verdi,
küllerinden yeniden doðmaktý dileði.
Ne varsa yakmýþtý,
bir tek umuda iliþmedi;
bir çift gülümseyen gözden mâdâ ne varsa ateþe verdi.
Þimdi gelip görsen ne fayda,
parlayan her kývýlcým gözlerin oldu düþünde,
geriye kalan þimdi, kibritçi kýzýn yorgun külleri..

Sosyal Medyada Paylaşın: