Son mektubum demiþsin yâr Demeseydin YÂR… Bu bir aþkýn bitiþine Þahit olan yüreðin ya da Ökseye yakalanmýþ bir kuþun Çýrpýnýþýný andýran Çaresiz feryadýdýr. Çaresize ne çare Yüreðimde var yâre Olmuþum bin pare Ah le yâr yâr. Son mektubum demiþsin yâr Demeseydin YÂR. Ýnsanlar ölüyor topluca Kan selleri akýyor Kalp yollarýnda Okudukça evler yýkýlýyor içimde Beton bloklar arasýnda eziliyor Tüm insani duygular. Cankurtaranlarýn seslerinin gelmediði noktadayým. Merhametin olmadýðý yerdeyim. Þefkatin yok olduðu ildeyim. Ah le yâr yâr Son mektubum demiþsin, Demeseydin YÂR. Okudukça çýðlýk çýðlýða insanlar koþuþuyor Kafamýn içinde. Yüreðimde karanlýklar oluþuyor Karanlýktan korkuyorum oysa. Bir metropol oluyorum hiç yoktan Iþýklarý sönmüþ bir apartman oluyorum boktan, Kornalar, gürültüler içinde kalýyorum toptan. Yapayalnýz çölde bir aðaç gibi kanýyorum ansýzýn Mezarlar alt üst oluyor birden Ölüler ayaklanýyor. Ve bir kadýn doðum yapýyor acýlar içinde Kulaklarým saðýr kesiliyor bir an Dudaðým lal. Bu ne hal? Son mektubum demiþsin yâr Demeseydin YÂR…
Sosyal Medyada Paylaşın:
gürhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.