Bir Leyla’nýn yüzünde, kaç Mecnun’un gözü var,
Yýkýldý sandýðýmýz, duvar ardýnda duvar...
Yüzümüze gülmedin, gül bari göçümüz de,
Unuttuk sahralarý, þimdi çöl içimizde!
Ýçimizde ölürken her gün baþka bir niyet,
Ne sevgi, ne merhamet, gündemimiz kýyamet!
An be an yükseliyor, ateþi alnýmýzýn,
Keþke görsek içini þu alýn yazýmýzýn!
Bir bir ayýklasaydým, ne varsa bana ait,
Çöl müydü göreceðim, bir vaha mý çok mümbit?
Kaç zamaný sürüdün, anlamamýþsýn zahir,
Silmeden de gözükür, eðer varsa cevahir.
Yýldýzlý bir geceye, bahane deðil bulut,
Karlý daðýn ardýnda, bin yýl bekler bir umut.
Umudun varsa eðer, çöller bahane olmaz,
Bir gülü, bin güzele sunsan asla utanmaz.
Kaç gül vardýr elinde, bugün görsek Leyla’yý,
Yaradan verdi bize, aþkla birlik belayý !
Belayý sevmeyene, kýlmalý aþký haram,
Kaç parçaya bölündüm, anlamaz kimse meram!
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.