Ben kýrdýkça kalemi tutuþturur elime Bu ne-menem bir yürek, bu nasýl sevda böyle Ne gönlümde arzu var ne dilimde kelime Akýl erdiremedim, biliyorsan sen söyle
Sýtkým sýyrýldý lakin “yakam sýyýramadým" Yapýþaný gönlümden çekip ayýramadým Ateþe düþen benden, beni kayýramadým Adýný koyamadým, biliyorsan sen söyle
Yatýya gelmiþ sanki, “buyur” demiþtik, kaldý Çözemedim bir türlü, herhal çýkmayan faldý Heybesi boþtu zaten, beni de benden aldý Onu anlayamadým, biliyorsan sen söyle
Geldiðinde bir afra tafraydý ki görecen Aþkmýþ! .. Hadi lan! ..Buna; günah olsa sövecen Bin engel aþýp gelse, kapýyý gösterecen Ben niye kovamadým, biliyorsan sen söyle
Tadan piþman, tatmayan; zahir, ölür meraktan Cevap týrpandan gelir, ya da eðri oraktan Sýrasý gelen kimse, mutlak biner duraktan Ýnen yok, soramadým, biliyorsan sen söyle
Yazdýk, çizdik ha bire, ettik “kategorize” Þarjýmýz bitti lakin fiþ ermiyor prize Demeye dilim varmaz “benzettiler kerize” Dünü hatýrlamadým, biliyorsan sen söyle
Akýl gitmiþti, geldi, ne kýç kalmýþ ne donu Rezervuara atýp, üste çektim sifonu “Koca sarayý” yýktým, þu gönlümün balkonu Bir onu yýkamadým, biliyorsan sen söyle
Müebbet mi yedik ne? ! Çek çek bitmez cezasý Kalemim kýrýlýrken vardý ”gönül rýzasý” Ne af çýkar, ne geçer, bu yürek arýzasý Çýkar yol bulamadým, biliyorsan sen söyle
Herkes bundan bahseder, vallahi bilmeyen(!) yok Herkesin heybesinde, kelam da çok, söz de çok Çorba olmuþsa sevda, sað olun be, karným tok Þaþtým anlayamadým, biliyorsan sen söyle
Ortalýkta olanlar “ fotokopi” hep suret “Aslý” nerde? Kerem’de! .. Kalanlar bir aþiret Bu hastalýk kronik, bir musibet bir þirret Ýlacý yapamadým, biliyorsan sen söyle
Kadir Albayrak
Sosyal Medyada Paylaşın:
kasev Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.