Hey canýna yandýðým yalancý aynalar
Birkaç cümle arasýna sardým öksüzlüðümü
Ellerimde kurumuþ bahçe bahçe çiçekler
Dikenleri mýhlanmýþ bedenime.
Zamaný artýk sorgulamýyorum tükenirken nefesim
Sormuyorum saçýmýn beyazlarýmýn hesabýný
Vazgeçtim sevdalara sarýlmaktan
Sessizliðimin yankýlandýðý huzurda
Öp beni yalnýzlýðým.
Hep yarým yarým düþüncelere belendim
Düþlerimde salýndým iltica etmiþ yeminlerimden
Ýzinsiz alýnmýþ nefesler takýldý boðazýma düðüm düðüm
Üþüdü yüreðim tüm çýrpýnýþlarda
Dondu kaným metanetsiz
Bütün gülümsemeler yüzümde meþum
Unuttum tutkulu, soluksuz seviþleri
Kimsesizliðimin sýðýndýðý limanlarda
Öp beni yalnýzlýðým.
Nöbetler tutuyorum saklandýðým tüm mevzilerde
Dilimde eskilerden devþirilmiþ birkaç kýrýk nota
Gözlerimde yalanlara bezenmiþ özleyiþ
Karanlýklar dað dað gözbebeklerimde
Patavatsýz kelimeler dolanýyor benliðimde
Hamurumun yorulduðu toprak
Sendeniz sana döneceðiz
Geride acý hatýralar býrakarak
Ýçimde tarifsiz kýmýltýlar hazýrlanmýþken
Öp beni yalnýzlýðým.
Kimdi öldüðün dünyamýn bilinmez hamisi
Hangi ömür bulunur hazýrda kafinlenmiþ
Var mý? söyleyin kefenimin kesesi
Her mutluluk kanamýþ dudaklarýmda kekre
Hayatýn yýlgýnlýðýnda kekeme düþler
Sarmalamasýn kimseler beni uzak diyarlarda
Bilmesin hiç kimseler adresi kayýp mezar baþlarýnda
Ruhumu gömerken sessizce
Aðlamasýn etrafýmý saran yoksul nefesler
Sadece sen öp
Sadece sen öp
Öp beni yalnýzlýðým.
adem efiloðlu / bir garip ademoðlu