Yaşam Sofrası Kırıntıları Yazıtı
çok seviyordun onu
o da seni
dünyalar senindi
ve bir þey oldu
o senden gitti
yýkýldýn
hayalin daðýldý
mutluluðun
boþluða saçýldý
hakkel yakin
gördün
onsuzluðu
o artýk yoktu
sol yanýnýn
yaþam soluðu
ve sokuldun
gecenin karasýna
hülyalara savruldun
bir teselli serabýnda
özde
bütün mesele
kýsaca
kim gitmiþ
o zaten hiç gelmemiþ
ne bu afra tafra
ardýndan döktüðün gözyaþýna
buruk, yangýn sevda þarkýna
bir çift söz gerekmiþ
gideni kim gönderdi
o mu gitti
iç’in mi
onu iteledi
aðlayýþýn ona mý
oyuncaðýný kaybeden
çocukça mý
eðer o öylesine gitmiþse
ve seni mutsuzluða terk etmiþse
seni yok sayaný
var sayarak sen
ellerinin arasýna alarak baþýný
kime ihanettesin
bir düþünsen
o senin kaprisinden yana
bir tavýrla
uçmuþsa
baharýna
e aferin ona
onu sakýn ayýplama
kendini de asla suçlama
bu affedilmez bir hata
telafisi olmayan bir kaza
deðil
insan böyle
ne etse
kendine
bumerang
misalince
sadece
beni dinle
yapma
bunu bir daha
tekrarlama
burada huzur yok
oyalanma
bu küstahlýk
aklýna sok
yok ben böyleyim
hem severim
hem döverim
ya da
aðlarým
ama
kovarým da
diyorsan
kelimeleri boþluða
ve aðzýný
gecenin ayazýna
dayayýp
þehvetini aþka
ahmakça
yamayýp
sevdanýn da
adýný batýrma
ihtirastan böðürmen
bununla da övünmen
hakikaten
büyük ayýp
þehveti aþk sanma huyu
üç kuruþluk zevki ömür boyu
sürdürme kuruntusu
seni açlýða
ve yalnýzlýða
mahkum edecek
ötesi
çakma aþýk bozuntusu
bir garabete dönüþtürecek
iz’an lazým
biraz da hazým
darýlma bana
muhatabý deðilsen
sen zaten sözün
hiç üstüne alýnma
vicdana
törpücü
biraz da
ruh gücü
lazým olur
kim bilir
belki ihtiyaç sahibi
biri okur
O Neden Gitti? O neden gitti biliyorsun deðil mi?
Ýki kiþi olamadýnýz,
Ýstedin ki o sen olsun,
Sen ne dersen o olsun.
Var mý öyle üç kuruþa beþ köfte dostum?
Ýnsan keser olmayacak, kendine yontan
Rende olmayacak hep veren,
Býçký olacak bir veren bir alan...
Aþký anlatýrken kitaplar
’o sen olacak sen o’ derler
Yalan hikayat ederler.
Çekil bir geriye de bak,
Hep sen ’o sen olsun’ derdindesindir,
Canýn ne çekiyorsa o an o.
Sen melankoli istiyorsan,
o melul melul dolana.
Çýlgýnlýksa arzun kucaðýna atlaya.
Biraz uzaklaþmasý gerekiyorsa toz ola.
Çaðýrdýðýnda yanýbaþýnda dura.
O an ne hissediyorsan onu vere sana.
Sonra bunun adýnýn aþk olduðunu yutmayýnca o,
Biraz canýný yakasýn, aðzýna biber süresin.
E tabi eziyetine katlana ses çýkarmaya...
Buldun köle, tepe tepe kullan
Gidince, tepe taklak yuvarlan
Sahibi olmak istediðinin sevgilisi olamazsýn.
Sevgiline o olma hakký vermedikçe
Sen onda olamazsýn
Yaþam iþlerinde bu böyle
Ýþine gelirse...
Ve bazen de
Sen onda sende onun olduðu kadar olamamýþsýndýr
Bu senin eksikliðinden deðildir,
Onun tavrýnýn, algý ve yaþama anlayýþýnýn
ondaki gereðidir.
Takma kafana, illa biri vardýr bir yerlerde
Sana göre.
Biri gitmiþse
Gidenin peþinde
Ölesiye yorulmak
Yeniye umudun celladýdýr.
Yaþam Sofrasý Kýrýntýlarý Yazýtý Mailis Nalars
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.