BAHAR

Baharýn kokusu çoktan geldi,
Þubatýn acýmasýz ayazýný deldi.
Beyazlara büründü aðaçlar,
Yemyeþil oldu tüm yapraklar,
Þenlendi, bütün kýrlar, daðlar, ovalar,
Diz boyu olup yürümeye baþladý otlar…

Hafifçe esen rüzgâr,
Kalbime vuran yaðmur damlalarý,
Ýçimdeki görünmez karanlýðý,
Alýp götürüyordu uzaklara…

Ruhum kuþ olup daldan dala konuyor,
Aðaçlara duygularým takýlýyor,
Toprak, burcu burcu kokuyor,
Sevgi dolu kalplere uçuyor,
Arýlar, çiçeklere yuva yapýyor…

Köy çocuklarý, çamurlu sahalarda,
Toprak nefes alýyor, yeþil vahalarda,
Anneler, bacýlar madýmak topluyor,
Kuþlar aþkla sekiyor herkli tarlalarda.

Baharým benim, hoþ geldin kalbime,
Çiçek açýp sessizce girdin gönlüme,
Seninle daima burcu burcu kokarým,
Çiðdem çiçeklerinle, göklere uçarým…

Yeþilliðin, çöllere meydan okuyor,
Bir tohum, bir fidan seni bekliyor,
Yalnýzlýk canýna tak etmiþken,
Usanmadan diyar diyar dolaþýyor,
Sen, yalnýzlýða sýrdaþ ol, onu güldür,
O da gülsün, sen de gül, hep gülün…

Ben, baharda hep çiçek açarým,
Gökyüzünde kanatlanýp uçarým,
Irmaklardan ovalara ulaþýrým,
Baðlarý, bahçeleri iyice sularým,
Taþ kalpli gözlere yaþ olurum,
Kendimi ilahi âlemde bulurum.

Her bahar fidan olur yaprak açarým,
Kuþlar, böcekler üzerime konsun diye,
Rüzgâra gülümserim, el sallarým,
Beni sevdiklerime, ulaþtýrsýn diye...

06.04.2001
Üçkaraaðaç Köyü
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın: