.
..
...
Ýç Çekiþ
Ne olur! Dokumu bozan esvâba;
Hulûs-ý kalp ile : - çul! diyebilsem!
Hayâlin düþtüðü sahte serâba:
" - Sevinme, gördüðün çöl! " Diyebilsem.
" - Yetmez mi bir ömrü hebâ ettiðin?
- Yetmez mi günbegün bitip, yittiðin?
- Beyhude uðraþla düþüp, gittiðin:
- Makama gitmeyen yol! " Diyebilsem.
Ýþgali tadýnca o muhkem kale,
Nasýl düþer gönül zavallý hâle!
Hakký söylemeyen bîçare kâle:
" - Kendine gel artýk dil! " Diyebilsem.
" - Sahip çýk ervahta verdiðin söze,
- Teslim ol Habib’i yoðuran öze,
- Ya yaþ ol Hâlik’ e râm olan göze,
- Ya da bu uðurda öl! " Diyebilsem.
Sýyrýlabilsem de þer hevâsýndan,
Ah! Kurtulabilsem nefs iðvasýndan.
Alýp da payýmý Hakk devasýndan:
" - Ey rahmet; ruhuma dol! " Diyebilsem.
Dönerek yüzünü o mutlak yâra,
Aþk-ý Hakîka’da tutuþsa nara.
Aslýný unutan bu günahkâra:
" - Rabbine teslim ol, kul! " Diyebilsem.
Rehber edinip de kutsal kitabý,
Bir diriltebilsem âciz bîtâbý.
Ruhuma nakþedip ulvî hitabý:
" - Ne olursan ol; gel, gel! " Diyebilsem...