Ve sen yaratana yaralý yakarýþým..
Ve sen kalbimi derinden sýzlatan varlýk..
OLmayýþlýgýný anlattým her bir mýsraya..
Karanlýgý omuzlarýma aldým ..
Birer birer dökülen yaðmur taneleri el sallýyordu ..
Benise senle dop dolu olan bu þehri terk ediyordum..
Mechule almýþtým biletimi terminalde hasret ,mutluluk tablolarý vardý..
Yan yana ..
Ansýzýn tozkoparan bir rüzgar esti oturdugum bankta ..
Lakin hayallerimi örtecek kadar kuvvetli degildi..!
Sonra ekmek kýrýntýlarý attým þerçe kuþlarýna ...
Onlara seni anlattým bir hayli ..
Acý bir korna sesiyle irkidim
binecegim otobüse bakmak gelmiyordu içimden...
Eksoz dumanýyla kaplý pencerem birde oturdugum koltuk þahitti..
Seni senin kadar sevdigim bu þehre son bakýþýmda ..
Sen bu þehirle bu þehir seninle vardý yüregimle gözbebeklerimde..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.