YANA GELMİŞ YANA GİDER

Þanýmýz efsane gibi okundu da
Andý yâr bizi kül gitti.
Solmaz bahçelerinde açar çiçek
Göründü köþede yüzümüze gül gitti.

Ruhuma doldu bu gece yýldýzlar
Konuþunca bahçedeki bülbül yitti.
Saman yoluna eþ bir çift gözde
Deniz sanýp da sahra yitti.

Ay mahsunlaþtý yanýnda
Ýkiye de bölündü gitti
Hilal kaþlarýnda durur görünce
Sabahtýr, güneþ göründü gitti.

Dudaðým kurusunda çöle düþtü
Berekettir diye rahmet düþtü.
Al yanaklarýn hafif kýzarýnca
Narýn tanelerine al gitti.

Saçlarýn karasýna aldanmam felektir
Boþa rüya görme kavun kelektir
Üstüne giydiði abadan yelektir
Yâri düþte görsen, çare süzmektir.

Aþkýn yoluna düþtü yürek aðlar gider
Bir bakýþýn bu caný yakar gider
Sanma ki felek güler zaman akar gider
Yâri düþte görsen bakar gider.

Neþenden hüzüne düþürme gönlü
Çal oynasýn kýsacýktýr insan ömrü
Felek çaldýysa alýna kömürü
Can yolunda yana gelmiþ yana gider


Þair sözün bir birin tutmaz
Hele yâr hiç sözünde durmaz
Akan sular durduk yere bulunmaz
Ah bu gönül netsen de durulmaz





Sosyal Medyada Paylaşın: