SAVAŞIN ÇOCUKLARI

Onlar çocuktular
Bir balonun mutluluðu onlarýn lügatýnda cennet sayýlabiliyordu
Ama barut nedir bilmiyorlardý
Ve kaç el ateþ edildiðini sayamýyorlardý

Onlar çocuktular
Bazý zaman Hocalý’da hiç doðmadýlar hatta
Annelerinin rahmi onlara hem kefen hem mezar olmuþtu.
Hep bir parçalarý eksikti
Ya annesiz ya da babasýz, kardeþsiz, oksijensiz, tabutsuz býraktý onlarý savaþýn enkazý
Kimi zaman açtýlar
Kimi zaman ise açýkta ve tam menzilde, gez-göz-arpacýkta

Onlar çocuktular
Pamuk helvalar düþlüyorlardý top ve silah seslerinden fýrsat buldukça
Ve gece bu ses ile uyandýklarýnda gök gürültüsü olsun istiyorlardý
Mavilikler düþlüyorlardý
Onlar uyuyabilmek için çýðlýklar deðil, masallar umuyorlardý

Çoðu henüz kalem bile tutamamýþtý oysa
Hikayelerini köþe yazýlarýnda paylaþamýyorlardý
Mektup arkadaþlarý olmadý hiç
Ve yaþadýklarýný sadece gözyaþlarý anlatýyordu

Tanklarý ise sadece güzel oyuncaklar olarak nitelendiriyordu
Hayal güçleri

Onlar Baðdatlý, Filistinli, Bosnalý, Azerilerdi
Onlar çocuktu
Erken yaþlandýlar
Ve þimdi
Hiç büyümeyecekler.


Cihat KIRDAR
BURSA/2009

Sosyal Medyada Paylaşın: