Seni sevdikçe, hayatin bana armaðan ettiklerini, hepsini sevmeyi öðrendim sevgili.. Sitemlerim nankörce olmadý artýk... Sabýrlarmý boþalttýðým kuyularda isyanlarýmý boðmayý öðrendim.. Senden ayrý oldugumca mesafelerini, Yakinimda oldugunca nefesini sevmeyi ogrendim. icimde ne bir belirsizlik ne de Umutsuzluk rüzgarý eser sen yokken yanimda.. ama alýþýyor ya insan, Ýstiyor ki elleri dokunsun ellerine, gözleri hep baksin gözlerine.. Ve kalsin hep orada, dokunmasa da hissetsin sýcaklýðýný yanýnda.. Þimdi gideceksin sevgili, Umurumda deðil ne kadar uzun ya da nasil kisa bir zaman.. Ben yollarini sevecegim yine, her adýmýnda kalbimin fay hattini titreterek geçip gitmeni seveceðim, seni ozlemeyi seveceðim.. Seni, yine hep senden bir seyleri, Senin olduðu icin seveceðim...
(rabis:)
Sosyal Medyada Paylaşın:
pythia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.