Gittiðini söylemedim kimseye...
Varmýþsýn gibi yapýyorum...
Ama gittin...
Gittin...Git...Öyle özgürüm ki...
Hiç bu kadar rahat olmamýþtý sana git demek...
Oysa uzak bir ülkeye yerleþme ihtimalinde "sen gidersen bende gelirim"lerim vardý bolca ve hemen dilimin ucunda...
Tükettim...
Tükettin...
Umut açýk bir renkti...
Beyaz gibi...Sarý gibi...
Bence en çok sarý yakýþýrdý umuda...
Kirlendi...
Umut aydýnlýktý...
Umut gökyüzüydü...
Karardý...
Kýzmadým sana...Kýzmýyorum da...
Dürüsttün bir kere...
Oynamadýn...
Seviyormuþ gibi yapmadýn...
Hiç ilk defa sarýlmadýn...
Hiç elini,elime ilk dokunduran olmadýn...
Hiç önce sen öpmedin...
Ama...
Kollarýný ilk sen çektin sarýldýðýmýzda...
Ývedilikle yine sendin elini elimden çekip "hissizce"dizinin üstüne koyan...
Dudaklarýný en önce sen ayýrdýn...
Aradýðýn ben deðildim zaten...
Farkýndaydým...
En çok da bu farkýndalýða raðmen ýsrar ediþim gebertiyordu beni...
Utanýyordum...
Hep yanýnda telaþlýydým...
Bocalýyordum...
Ve...
Gittin...Git...Öyle özgürüm ki...
Cevapsýz kalan en güzel sorumuzdu;
"Biz birbirimizin neyiyiz?"
Hiçbir soru iþaretinin ardýna hemencecik yakýþmazdý coþkuyla ve ayný anda gelen tebessüm...
Bunu da baþardýk ya..
Lanet olsun..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.