GÖNÜLDEN DÖKÜLENLER!..
Ben sensiz uzaklarda, bahtiyarým, mutluyum;
Bugünden deðil belki, yarýndan umutluyum….
Dün neler söylemiþtin bana unutma sakýn;
Sýksam da diþlerimi, gözlerimde bir akýn….
Sevda çiçekleri var, gönlümde saklý duran;
Sen de kimsin yabancý, her gece beni vuran….
Günahýmsa günahým, cehennemde yansam da;
Duymadan kaç istersen, hergün seni ansam da….
Ýçimde saklý duran, bir bebeði kandýrdýn;
Sen beni birgün deðil, bir ömürle yandýrdýn…
Söndürmedi gözyaþým, avuç avuç döksem de;
Yine seni zikreder, þu kalbimi söksem de…
Bilmediðin bir þey var, tek hecenin yarasý;
Kanar yýllar boyunca, rengi hüzün karasý….
Oyuncak oldum belki, geçti gönül hevesin;
Nasýlda gür çýkýyor, “bitti” diyen o sesin….
Satýrlarda oynaþýr, hüzünlerim peþpeþe;
Aynalarda gördüðüm, aþka vurulmuþ neþe…
Kirpiklerim kapanmaz, deðdiðinde karanlýk;
Seni görmemek ölüm, bir saniye, bir anlýk….
Keyfe-keder masasý, kurulmuþ bir köþede;
Kalbim seninle dolu, zehir-zýkkým þiþede….
Kimler girdi aklýna, kimin gözleri deðdi;
Þu alným bir secdede, bir sana boyun eðdi…
Son noktayý koyarak, kapattýðýn bu bölüm;
Beni bahtiyar eder, sensiz koyacak ölüm…
Yudum yudum içtiðim, gözlere haram olsun;
Seni benden alacak, sözlere haram olsun….
Hangi veda makamý, raksedermiþ gülerek;
Seni bende çoðalttýn, yüzbinlere bölerek….
Attýðým her adýmda, aldýðým her nefeste;
Ve ben sana muhtacým, seni zikreden seste….
Bir nefeslik mesafe, uzaktan daha ýrak;
Ya gel bana temelli, ya da yüzüstü býrak…
Sussun gönül kapýsý, açýlmasýn pencere;
Beni sýktýkça sýksýn, çelikten bir cendere….
Ne vakit geldin bana, ne vakit gittin benden;
Ýþte o an ayrýldým, benim olan bu benden…
Ayakta duruyorsam, yaþýyorum sanma hiç;
Bundan böyle aþkýmý, aþkýn ile anma hiç….
Ben yürek sürüsünü, güden garip biçare;
Gözlerim senden ayrý, sözlerimse biçare…
Hangi vakit gel dedin, tehir ettim yarýna;
Düþtü gönül yanýyor, düþtü gönül nârýna….
Benden baþka seçecek, kurban mý bulamadýn;
Kirpiklerin yeterdi, urgan mý bulamadýn….
Þimdi bana sensizlik, býrakýp gidiyorsun;
Dudaðýnda tek hece, veda mý ediyorsun….
Madem beni doðurdun, hercai gözlerinde;
Kýrk mavzer taþýnýyor, git diyen sözlerinde…
Vurulmaktan korkmadým, tetikte elin varsa;
Ölmek düðün gibidir, beni vuracak yarsa….
Baktýrdýðýn fallarýn, yarýsýnda ben olsam;
Seninle boþalýrdým, yine seninle dolsam….
Seni bana anlatýr, yazdýðým tüm satýrlar;
Velhasýlý masalmýþ, kýrk yýl süren hatýrlar…
Gülüyorsun gözünde, gene ayný bakýþ var;
Gene ayný intizar, gene ayný yakýþ var….
Senden uzaða gitmek, yaklaþmak nefes nefes;
Öðrenmedi hasreti, cana sýðmayan kafes…
Son satýrlar, son hece, bitti desem günâhým;
Yakandan tutacaktýr, yakandan binbir âhým…
Hangi dilde anlarsan, o dilde anlatayým;
Bülbülün feryadýnda ve gülde anlatayým…
Yas tutan yüreðimin, saati durduðunda;
Vedâlar saklý kalýr, ölümü vurduðunda…
Lisânýmca anlattým, sana ait hecemi;
Gel de öksüz býrakma, sensiz bu son gecemi…
“Gelir geçer baharlar, bazen gonca gül ile;
Meþk edermiþ hercai, her gece bülbül ile!..”
Ali ALTINLI – 29/06/2009
Saat:23:45
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.