İNSANLIK KAMBURU!...

<<Annemin dizinde masal dinleyen
küçük kýz olarak kalabilseydim keþke>>

Ýçtiðim suyun tadý bile baþkaydý
Sunulurdu bakýr tasla
Ha bir heves vardý büyümeye dair
Ama ben istemedim.Asla!..
Büyüdükçe daha belirginleþti
Sýrtýmdaki insanlýk kamburu
Ne doðduðum günkü kadar
Masum kalabildim
Ne de sallayýp bi küfür
Hayatýn kendisine
Sonuna kadar günaha dalabildim....


<<Her zaman doðruyu söylemez büyükler
ne çoktur bizden sakladýklarý gerçekler>>

Küçükken yaramazlýk yapmayalým diye
Korkuturken büyükler
Bahsettikleri þey hep aynýydý
Devler,ejderhalar,umacýlar,yýlanlar
Asýl korkulmasý gerekeni söylemeyi hep unutmuþlar
Büyüyünce öðrendim...Ýnsanlar...

Kaybolduðunda kara cadýnýn karanlýk ormanýnda
Yol gösterecek bir ýþýðý bile kapatýr
Dikenli eller
Ve ne kadar muhtaçsan o kadar devler!...


<<Ektiðim tohumlarým yeþermesini beklerken
elime geçen kuru dallar
merak ettim bu topraðýn altýnda ne var? >>

Eteðimdeki umutlarý saçarken topraða
Az da hayal kurmadým hani
Aman ne çoktu huzur,mutluluk
Valla gani...
Oysa bana verdiði kan kýrmýzý dikendi
Þimdi diyorum girsem topraðýn altýna
Fazla da yer istemem
Bir ADAM boyu yeter.

Ne kadar acýtýr ki canýmý içindeki yýlanlar çýyanlar
En fazla en fazla günahým kadar!...


ZEHRA BARDAKCI
29/06/2009



Sosyal Medyada Paylaşın: