Babaanemle komþusu
Güllü ile Kifaye Teyze
Çocuk aklýmla,altýn kýzlar derdim size…
O dönemde naylon poþet yoktu
Ýlaçlarýnýzý sarardýnýz bir beze.
Otururdunuz kapýnýzýn önüne
Romatizmalarýnýzý, sýzýlarýnýzý
Anlatýrdýnýz bir birinize.
Naylon torba yoktu,
Ama naylon insanda yoktu.
Herkes birbiri ile hakiki dosttu.
Büyük büyüklüðünü
Küçük ise küçüklüðünü bilirdi.
Kimse bana ne demezdi.
Mahallenin bir raconu vardý.
Uymayan oldu mu….
Hemen kulaðýndan tutulurdu.
Osmanlýydý babaannem
Hani Osmanlý Kadýný derler ya.
Nüfusta Fatma idi .
Ama mahallenin Fate bibisi
Aldý mý Güllüsü ile Kifayesini yanýna
Kime ne lazým, kimde ne eksik
Kimin derdi var ,kimin çatýsý gedik;
Sýra sýra belirlenir,ihtiyacý ne ise giderilirdi.
Dut mevsimi,pekmez zamaný,
Altý yakýlýr kaynatýlýr buðday kazaný.
Koþardý mahallenin gelini,oðlu kýzý,kýzaný.
El verirdi, koþardý herkes
Kimse, bu kimin iþi diye sormazdý.
Zenginlik öyle para ile pulla ölçülmezdi
Yüreklerdeydi zenginlik.
Yardýmlaþmada, kimse kimseden geri kalmazdý
Kalmazdý kimse yalnýz,çaresiz.
Ýnsanlýk vardý bir bilseniz.
Özledim sizi ;
Altýn kýzlar neredesiniz?
Hey gidinin dünyasý !
Siz buralardan göçeli,
Bilseniz ne haldeyiz.
Deðiþen zaman mý, yoksa bizler miyiz?
Geri gelseniz de bize yeniden
Ýnsanlýðý öðretseniz…
ESMÝZE---ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.