Zıkkım...

Ne, faydan oldu
…………..Önünde bel büküp, gününe ter dökene
Ne de vefân
…………..Kundaðýnda sütün verene
Söyle!
Ateþli bakýþlarý sisli,
Yakýþlarý sinsi, söyle!
Açýk et meramýný
Kinin kime?

Hadi,
Ciðerine kök saldýðýn
Gözlerine gözlerinin ferini vermiþ
O hastalýklý âþýklarýný geçtim de,
Seni anlatmalý dalýnda patlayan tomurcuklara.
Anlatmalý ya
Ne zaman sözüne baþlasam
Dilimde olursun koyu katran
Bulaþýrsýn yapýþ yapýþ
Yok mu bunun bir yolu
Kesip atsam menzilini
Yok mu, o vebalý gözlerinden bir kaçýþ


Sözde özgürlüðümdün
………………kaçak sevdalara
Hazda prangalara verdiðim isyan
Genç kýzlarýn ak göðsüydü zulan
Yeni yetme düþlerimin ocaðýna saklandýn
Kokladým kuytularýnda ekþi kokunu
Baþýmý döndürdün zevk sarmalýnda
Sonra gonca dudaklarda aklandýn


Ölümüne yamanan bitmez arzumdu
……………………..seni kanýmda deberten
Yanmaya gönüllü ben
Benliðimi ateþine kurban verirken
Bedenimdi þenliðinde küllenen


Sen, delibaþýmda deli rüzgâr
Köylüme umut, kýzlarýma çeyiz
Vebâlin damarýmda umuduma ecel
Sen, devrim þarkýlarýnýn kutlu hazzý
Mahpus duvarlarýna üflenen kirli hasret
Sarhoþ nefeslerin yorgun avazý
Nefesindir ölü saatleri canlandýran sohbet
Fakir aylarý gelende, soyumu âzâd et


Her þeyden öte,
Sahi,
Sen ne idin
Ömrümün en güzel çaðlarýný
Dumanýna katýk ettin

Salih ERDEM Mayýs 2006 / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: