Hatıraların Atış Talimi

Bir, iki üç dört...

Ruhun bedene vurmasý eþsiz, hatasýz
Ýlkbahar güneþinin altýnda ki suyun yansýttýðý gibi
Yemyeþil doðayý simsiyah bir gölgede.

Siyahlarý tatmýþ mavinin
Beyazlara adeta yem olmuþ bir baþkasýyla buluþmasý.
Her rengin çaldýðý darbukama
Eþlik eden pavyon güzeli
Gündüz gözüyle gördüðüm ay...

karanlýðýn tatlý öpücüðü ile;
kilitlendi dudaklarý
gözlerinin muhabbetine uyarak.

ne gözler gitti hatýralarý düþman belleyerek
insan seçemezki izlendiði gözleri.
izledikleri ise onlarýn seçimidir çoðu zaman.
þimdi karanlýðýn tavana vurduðu saatlerde
hissiz bir yaðmur içime yaðan
hatýra taþan ýslak ýslak

doða bile temizleyemedi geçmiþimi
geçmiþi geçmemiþimi
kirliyim ben hala.
hala’larýn sonu yok.
ah hatýralar hatýralar...

Gece, hazýrlýksýz kavradý beni
Mermiden kaçmayý iddia eden ceylan gibi
Çaresizliðimi soruyorum
Çaresiz benliðime...

Darbukam devam diyor...
Biraz makyaj,
Bir peçete...
Dýþýn geceyse ne deðiþir...

Her gece daha gece öncekinden...

hayallerim yetmedi tutuklulularýmý çözmeye
tutuklularýmda hayallerimi.

her gece daha dolu öncekinden.

nerdee...



Mertcan Akkoyun
’’balaban Kent Þairleri’’


Sosyal Medyada Paylaşın: