Kavga ederek büyüdük biz! Tekmeler silkelerdi paçamdaki çamuru ve yumruklar. Muþtalý bir yumruðun busesi hâlâ durur sað yanaðýmda. Beslenme çantamdaydý annemin duâsý, cebimde bir külah dondurma parasý, onla da gider sargý bezi alýrdýk yüzünün kaportasý eðilmiþ arkadaþlara.
Kavga ederek seviþiriz biz! Haykýrýþlarýmýz öpücüktür, Sarýlýþlarýmýzdýr cümle sonlarýndaki ünlemler. Teninin tenime deðiþidir ve elinin elime, fýrlattýðýn tabak çanaklar. Kýrýk camlar yansýtýr aþkýmýzý, ta gözümüze gözümüze.
Kavga ederek öleceðiz biz,biliyorum! Azrail’le iki etaplýk bir maç, kaçamasak da yine savaþacaðýz. Ne zaman ki can çýkar; o zaman çýkar bu huyumuz. Yatýp sýrtüstü kabullenmek ölümü bize göre deðil. Kavgacý bir ruhun son silleleri yarar ölü odamýzý. Sonra biter nefes, kavga biter. Ölümün uysallýðý o zaman çöreklenir üstümüze. Yüzümüz kýzaracak yine de, biliyorum, yenilmiþlik zor... Ben kendi adýma ezilmiþliðimi kabulleneceðim ve çaresizliðimi, güçsüzlüðümü. Týpký; ortasýndan sýkýlmýþ bir tüp diþ macunu gibi... (Hercaî) Sosyal Medyada Paylaşın:
Hercaî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.