Can Sevgiliye..Ey Can-ı Dilara..Ebedi Solmaz Gül..

Öksüz ve yetim baþladýn bu ölümsüz yola
Zulmet zulmet yaðýyordu cahiliyyenin nefesi
Abdulmuttalip vardý ve Ebu Talip Kýrýldý bu kanatlarýnda sonra
Gittikçe büyüyen bir hüzün kapladý o asil ruhunu
Ama biliyoruz ki seni çok seven
Ve hep seni koruyan Allah vardý..

O kadar þirindi ki þemâil’in
Seni görüp aþýk olmamak deðil di mümkün..!
Ne mutlu o’na ki erdi mutluluða bir sevgili Hatice idi
Açtý Nebi ocaðýnda ebedi solmaz bir gül gibi
KasýmZeynep Rukiye Ümmü Gülsüm Fatýma Ve Abdullah
Þerif oldular ve Þerife hem Seyyid oldular ve Seyyide..
En kýymetli taçlar ile taçlandý ebediyen hep soyun ..!

Henüz üç yaþýnda idi evladýn Ýbrahim
Defninde o mübarek gözlerinden yaþlar aktý ;
"Göz yaþ döker ve kalp hüzünlenir !"buyurdun ;
Ve canýn kadar sevdiðin biricik yurdun
Ayrýlarak düþtü kollarýndan :
Koptu asil ruhunda bir vaveyla ;
Seni teselli etmeye çalýþtý
Yanýnda o sadýk dosttun ! hani " Ýkinin ikincisi olan !"
Birlikte hep görerek o ilahi mucize’leri ..

Nihayetinde nurlandý ol Medine o nur bedeninle
Ve kanatlanýp arþa yükseldi zaman
Ulaþmak için izzete; terk etti tüm dostlarýn
En sevgiliyi anayýbabayý dostlarý ve can diyarý Mekke’yi..

Çaðlara ebedi mesaj býraktýn
Ümmiydin evet ümmiydin ?!
Ama sana geldi Rabbin ilahi emri
Artýk en büyük muallim sendin
Ve En büyük müjdeci.!
Çünkü sen artýk peygamberdin ;
Merhamet ve þefkatin tohumu sende yeþerdi
Sana karþý gelmek bir lahza itaatsizlik
En büyük günah ve en büyük felaketti
Ve sana tabi olmak defalarca cennetti..

Beþerdin ama biz biliyor ve inanýyoruz ki ;
Müjdeleyen bir peygamberdin !..
Sözün ilahi ilhamdan bir nefha
Hep ve hiç bitmeyen bir rahmet idin..

Savaþýn önderi idi bedenin ve barýþýn numunesi.
Þahitti buna Bedir Uhud Huneyn Tebük Ve Ben-i Kaynuka
Ve hükmü ilahi olan bir devlet baþkanýydýn
Valiler atayan elçiler tayin eden
Ve hep hakkýn yanýnda olan.!
Mektuplar yazarak davet ettin Ýslam’a tüm insanlarý
Kendin diktin oturup yamalarýný
Hep sen ülfet ettin !
Þefkatti varlýðýn ;O kadar mütevazý idin ki
Utancýndan Müslüman olurdu en þedit kafirler.!.
"Ben kurutulmuþ et yiyen bir annenin çocuðuyum!"
Buyurdun bir defasýnda..
Titreyen bir dostun karþýsýnda tutarak kolunu..
Küba mescidinin ve Mescid-i Nebinin þahitti taþlarý buna..
O müþrik ki Ýslâm oldu sonra..

Açtýn ! evet en çok sen açtýn !
Ama karnýnda sen taþ taþýdýn !..
Ýstiþâre edilen bir candýn Canlar ötesinde :
Ve külfetsiz bir dosttun ;
Mucize’ler biten ellerinde dilinde ve mübarek bedeninde..
Emindin evet Muhammedü’l Emindin.
Senin hakemliðinde çözülürdü en girift bilmeceler
Bütün çileleri yaþadýn bir alev gibi daraldý ruhun bunaldýn
Ama bir kez duymadý hiç kimse
Ah ettiðini dünya adýna ..

Bütün sýkýntýlar dolandý bir ateþ kemer gibi beline
Þayet arzu etse idin Ýnecekti Ebu KUBEYS müþriklerin tepesine
Ama hep zor olaný seçtin-affettin..!
Sana yakýþan oydu çünkü sen beþeriyete gönderilmiþ bir rahmettin
Davasýna en sadýk dosttun
Ne tehdit ne iþkence ne dünya adýna bir korku
Sana asla ulaþmadý ve asla yýldýrmadý seni
Ne servet sahibi olma ne en güzel kýz ne hükümdarlýk
Nede kabile reisliði..

Kalender bir davetçi olarak sürdürdün o mübarek hayatýný
Ey Mübelliði Nebi- ..
En aðýr ve veballi býrakarak bize o yüce emanetleri
Hem Kuran’ý hem Sünneti
Bir niþaneyi ahlâk üzere yaþadýn
Ve yürüyen bir Kuran olarak ;
Hak ve adalet ölçülerini ruhumuza sararak
Ebedi solmaz bir gül oldun..!
Açtýn ruhumuzda solmayan bir gül gibi Ey biricik can sevgili..

2006/Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: