Çocuk Olarak Kalabilseydik..

Keþke hep çocuk olarak kalabilseydik hiç büyümeseydik,
Hayata inat, sevgiyle büyüyen yüreðimize inat...
Çocuk kalabilseydik ve kimse bize düþmanlýk besleyemeseydi..
Yada bir derecemiz olmasaydý sevgide..
Sadece çocuk olduðumuz için sevilseydik
Farklý niyetler beslenmeden safça bir sevgiyle sevilseydik..
Ama büyüdük iþte dostlarýmýz oldu düþmanlarýmýz oldu
Ve hatta düþmanlarýmýz dost, dostlarýmýz düþman oldu..
Hiç tatmadýðýmýz üzüntüyü tattýk
Hiç görmediðimiz kavgayý gördük..
Hayat kavgasý, yaþam kavgasý ve dahasý...
Mücadele etmeyi denedik azmetmeyi, baþarmayý öðrendik
Ve bazen de maðlup olduk ..
Ama yine de pes etmemeyi öðrendik..
Büyüdük!..
Ýçimizde çocuðumuzu hep taþýdýk hep koruduk
Ve ona bulaþtýrmadýk kavgayý, nefreti, düþmanlýðý..
Ama kimimiz içindeki çocuðu kaybetti ve yaþamca katledildi..

ZaNyLiFe
03.02.08
Sosyal Medyada Paylaşın: