gece yüzü görmemiþ öpücüklerin zehirli zakkumu sen cennetin koynunda hani o dedirten gülücüklerin noktasýný unutmuþ kelimelerin ayrýlýk senfonisinde yas tuttuðunu unuttu mu zannedersin yar. ruhumu kanatýrken kemanýn sesi yalnýzlýðýmý soluyor þarkýlar-odalar öksüzlüðümü bana mý býrakýyorsun vefasýzlýk seninle özdeþ ayrýlýk çanlarý bana çalýyor... yar. deprem üstüne deprem sarsýntýlar beni daha çok yakýnlaþtýrýyor bilinmeze bitti diyorum bitti yoksun artýk sen bende aramýyorum ne baðdat’ta ne yemende sadece gönlüme inadýramýyorum sýð yanýmdan vurulduðumu söylemediler... söylemediler bana yar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.