*** ÜŞÜDÜĞÜM RÜYA ***

Yanaklarýma konarken dudaklarýndaki iz
tanýdým:
Sendin, bir bahar kokusuyla tenime dokunan þiir
Þeffaf tüllerle mi örtünsem
Utanmayý bilmiyor küçük mavi gözlerin
Yoksa bilmediðim sýrlarýn mý vardý aramýzda?
Zifiri karanlýklarda kim gizler çýplaklýðýný.


Yaðmurlu bir günle çekip gitmek istedi içinden
Islaklýðýný giyindi,
Bakarak geçti aramýzdaki okyanusu.

Söyle,
Sen, penceremin dibinde duran çocuk
Kaç yýldýzýn yüzünü okþayarak geldin
Bana gözyaþýnla yaklaþma sakýn
Ateþe verildi gözümdeki þehir
Omuz omuza, evler alev alev
Kuþlarýn sesini duyuyorum
Çýðlýk çýðlýða, dökülen karanlýkta.


Þimdi,
Sensiz kýyýlardan dönüþü deniyorum
Üþütüyor Ege’nin meltem rüzgârý
Gel de tut ellerimi, ellerinle merhem olsun yarama
Bir bilsen,
Kaç bahar, kaç güz ördüm
Kanayan yalnýzlýðýmda.


Elimdeki resmin gecenin tek tanýðý
Saçýnýn telleriydi
Sabahlara dek kokladýðým


Meðer üþüten rüya imiþ
Üstüme çýð düþmüþ bir yorgan
Ellerin nasýl sýcak.


Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: