Unutmaya çalýþýrken gözlerini, Gözlerimde taþmaya hazýr okyanuslarla yaþadým. Ne büyük fýrtýnalar çýktý karþýma, Boyun eðmedim savaþtým. Üstelik tek baþýnaydým.
Gidiþinle baþýma yýkýlan þehrin, Sokaklarýnda dolaþtým çok zaman. Kimsesiz þarkýlar mýrýldandým. Ölü papatyalar topladým caddelerden, Seni kokladým.
Usanmadým, ben her gecenin koynunda Sana yeni bir þiir yazdým. Bazen de ýslaktý sokaklarým, sonbahardým. Buðulu camlara adýný yazdým. Sustum uzun uzun, unutacaðým dedim sonra kuruladým.
Býkmadým yorulmadým da hiç. Senden baþka bir þeyi anlatýrken, Týkanan kalemim, sýkýlýrdý yazmayý býrakýrdý. Birazcýk üstelesem, yumruðunu vururdu masaya Ýstifasýný sunardý, býrakýr kaçardý bir baþýma.
Ama seni anlatýrken, hep aktý mürekkebi dolu dolu. Kalemim durmadý hiç, yazdý yazdý yazdý. Gönüllü mesailere kaldý, çok gece benimle sabahladý. Kimi zaman dayanamadý, benimle masamda sýzdý. Ama bir seni, hep seni yazdý, usanmadý, býkmadý, susmadý…
Ferhat Tokmak
17.06.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
nedensiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.