Karanlýðým baþlýyor, gözlerim kapanýnca,
Bunca karanlýklarý, kimler örer kalýnca ?
Orada yaþýyorum, toyluðu ve baylýðý,
Karanlýkta duyulmaz yüreðimin çýðlýðý.
Tel tel ayýklýyorum, sevincini, arýný,
Çözüyorum Aslý’nýn asýrlýk saçlarýný...
Kim neylesin Adem’i, bir baþýna Havvasýz,
Anla þimdi ben kaldým, karanlýkta havasýz!
Hamurumuz da birdi, birdi son çamurumuz,
Yer ile yeksan olduk, gönülde iki rumuz.
Hem amansýz iþtahla yiyorken insan eti,
Durmaz, hayal ederiz, hurili bir cenneti...
Bütün gördüklerimiz, yalan aynalar kadar,
Dalga geçiyor dünya, þimdi benle kafadar!
Bu gece bir ok çektim, bütün karanlýklara,
Ters yüz oldu hayatým, düþtüm baþka diyara.
Ne bir yarin hayali, ne buðdayýn baþaðý,
Sonsuz ve kesintisiz, kýrk renk ebemkuþaðý.
Kurtuldum daðdaðadan, burada kýþlýyorum,
Kimsenin bilmediði hayata baþlýyorum...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.