ay dost; kimdi dün gelen? kapýlarýný çalýyor bak hüzün/baðbozumu gönlümün...
ey yalnýz ýrklarý toplayýp altýna ýþýldýyor istemesende gökyüzü üþümüþ gülüm ayazda daha demincek sabah girmiþ sürgüne, hani örtüsü? ey yalnýz ýrklarý baþýboþ dünyaya kendinden uzaða salan tanrým bugünün yarýný varmý daha?
ay dost; kapýyý çalan kimdi, ne zaman geldi hüzün! bir avuç su al aðzýný çalkala küfretme yalnýzlýða zaten bir yudum su deðilmiydik yarin boðazýnda mahzun çiçekler gibi saçlarýmý avuçlayýp yolarken sana bir avuç su al hüznümden sen aðlama...
keþke öpmeseydin giderken býçaðý dilinde saklama boþa bir avuç su al gözümden sen aðlama..
ey yalnýz ýrklarý baþýboþ dünyaya kendinden uzaða salan tanrým; bugünün yarýný varmý daha?
Sosyal Medyada Paylaşın:
efemer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.