Ben mi çaðýrdým seni
Kendiliðinden miydi geliþin
Yalnýzlýðýmýn duvarlarýna yaslanmýþ
Boðmuþken sfenkslerimi tufanda
Mutsuz hevesleri
Heveslilerine býrakmýþken
Çaðýran ben miydim
Mor karanlýklardan
Siyahlar içinde akseden
Gölgeni
Sesinin dalgalarýna hasretken yüreðim
Ki umut damýtýrken baldýrandan
Sen ufuksuz balkonundan
Bensiz günlerine resimler yapýyor
Yalnýzlýðýný yüceltip
Mabedinde
Geliþinin tünelini kazýyordun
Bir þiir gibi yüreðinde
Tutuyor muydun beni
Sabýr taþýndan sabýrlý
Seyrederken
Aynadaki nefessiz hayalimi
Ben olmak çok zor biliyorum.
Ay doðuyor
Kýrýk dökük kelimeler arasýndan
Bir zerre þafaða hasret
Umutlarýmý geriyor çarmýha
Söküyorum çivilerini
Yalnýzlýðýmýn
Avuçlarýma akan
Ilýk ýlýk sýcaklýðýnla
Sana hapsediyorum
Yüreðimi
Menekþeli günleri çoktan bitirip
Anýmsamazken
Mavi bahar sabahlarýný
Ellerimde dolaþan
Tarifsiz ateþ/ ve
Dudak biçimli sözler
Hummalý sarsýntýyla
Yankýlanýrken
Ýspiyon ediyorum kendime
Bakýþlarý þahin gölgeli
Kara þövalyemi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
... Gülüşün Rehin Aldı Yüreğimi ... ... Bilemedi... ... ... Bir Adı Yoktu ... ...