Ýmtihan dünyasýnda yaþýyorsun, unutma, Seni hep aldatýyor, sahte zevklere kanma, Ýki yol var karþýnda, sakýn eðriyi tutma, Hiç kimse bu dünyada, baki kalacak sanma!
Ölüm yeniden doðmak, vuslattýr sevgiliye, Ýnsanlar niye aðlar, vuslattaki ölüye? Þu dünyadan hayýr yok, ne deli ne veliye, Ömrün bir nefes kadar, sana gülecek sanma!
Ölüm, bir kehkeþandan asýl dünyaya varýþ, Baþlangýcý doðumda, ahirete bir yarýþ. Dünyada ömür ipi, uzayamaz bir karýþ, Ruhun yalan dünyaya, geri gelecek sanma!
Sanki Tuba-i Hilkat, bir baksana kendine, Takýlmayan kim kalmýþ, ölümün kemendine? Sakýn ha düþmeyesin, kör þeytanýn fendine, Günahlarý kabirde, eller silecek sanma!
Hazýrla azýðýný Ümit’im, geçmeden gün, Ölüm inananlara, anlý þanlý bir düðün. Ölümden kaçýþ mý var? Sende Rabbine sýðýn! Halini O’ndan baþka biri, bilecek sanma!
Ankara - 24.06.2009 Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Züleyha ÖZBAY BÝLGÝÇ Hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit zeki soyuduru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.