ÜÇ KİŞİ

Biz meçhulde üç kiþiydik
avuçlarýmýzda zamaný kutsayan sevdalar
onulmaz aþklarýmýzla
hüznün çiçeklerini çiðner
karanlýða küfrederdik.
Sevindiðimizde çocuk
anne olurduk aðladýðýmýzda. .
Ve bir gün
gecenin lütfuna erdik.
Ekmek kadar mübarek yüreðimizi
koltuðumuza alýp
yürüdük caddeler boyu
ve yalnýzlýðý dost bilip
duvaðý açýlmamýþ dertlerle
koynumuza doldurduk.
Biz meçhulde üç kiþiydik
bir çocuðun gülüþünde öðrendik acýmayý
gökkuþaðýný doladýk umutlarýmýza önce
kellemizi gövdemizden ayýrdýk,
boynumuz bükük olmasýn diye resimlerde
taþ batmasýn diye ayaklarýmýza
asfaltý yoruma kalktýk.
Ve inanmýyorum þehrin insanýnýn
aðaç köküne vurgun olduðuna.
Lanetlenmiþ betonlardan
ve vitrinlerden
ve randevulardan
ve fiyatlardan
ve ve ve’lerden vakit bulunmaz
gülleri sevmeye.
Gurup vakti en kutsal an’dýr
ben, sen, o
yani biz üç kiþi
ahde vefamýzý perçinler
aklýmýzý kalkan
bileðimizi çelik
ayaklarýmýzý diri kýlar
ve yaþama bir karýnca zarafetiyle anlam katarýz.
Biz meçhulde üç kiþiydik
hükümler sürüyorum
ta hayatýn kalbine hançer gibi saplanan.
Bayramlarým olmadý ki hiç
ay ýþýðýnda hüzünlendim hep
tan vaktinde
ekmek fýrýnlarýndan gelen
taze ekmek kokusudur bayramlarým
güneþ ýþýklarý sarkarken penceremden
suya atýlan kaðýt kadar intizamsýzým.
ay ýþýðý bir vurgundu her zaman
hasret bir silah.
Vicdanýmý kazýyorum gümüþi bir levhaya.
Görmüþ-geçirmiþ insanlar kadar bilgeyim
bir geceyi kapatýyorum
þehre, tüm çýlgýnlýklara ve tutkulara
Ýnsanlar ve ölüler!..
Kimisi ömrü bitmeden doymuþ
sýðdýramazmýþ kendini hayata kimisi
bazýlarý doyduðunu zannetmiþ.
Bir masal
bütün bu saçmalýklar
ya da
evhamýna varýlan bir macera romaný sadece.
Yaðmuru, þiiri kutsuyorum
ve kendimi...
Biz meçhulde üç kiþiydik
biz...
meçhul...
kiþiydik…

AbsürdX

Sosyal Medyada Paylaşın: