BİR ADIN KALIR

Eflatuni yalnýzlýðým düþüyor þarabi akþamlarýma
Ýçimde dünden kalma bir kýz çocuðu,
Mahzun, biraz da aðlamaklý
Manolya kokulu bir bahçede koþuyor yine
Dizleri deðil,bu kez yüreði de yaralý

Sensiz evimin soðuk penceresi
Karanlýktan ürken bir sokaða bakýyor
Her köþe baþýnda bir kurt kapaný var
Kaptýðý ellerinde kalýyor

Korkuyorum...
Çýðlýklarým sessizliðe dönüþürken
Avuçlarýmda haziran geceleri yanýyor
Aþký-ý memnu bir sevda
Deniz fenerlerine dilek ýþýðýný asýyor
Ve,gözlerim gözlerini ilk defa tadýyor

Halbuki,bilsen...
Kimliksiz bir savaþta
Künyesiz bir nefer gibiyim çok kere
Kitaplardan öðrendiklerimi
Yazýyorum duvarlara ürkek fýrçalarýmla
Yasaklarý deliyorum asi bir yürekle
Koþarak yine sana geliyorum

Seviyorum...
Bu keþmekeþte bile seni
Tüm hücrelerimde adýn mýh gibi
Sensizlikte bilsen ki
Her bir zerrem nasýl daðýlýr

Sevdiðim,herþeyim...
Tanrýdan sonra içimde
Bir adýn kalýr...

Yasemin Göksel

Sosyal Medyada Paylaşın: